خبرگزاري مير اث فرهنگي_ گردشگري_ كمي در شهسوار گشتم تا توانستم به جل چلاسر برسم. همه جا سبز، همه جا شاليزار همه جاي بوي خوش برنج و چاي.

كلبه‌اي قهوه‌اي رنگ در ميان آن همه سبز؛ خانه‌اي كاهگلي كه تنها صداي صميميت و عشق از آن شنيده مي‌شد.

خانه كاهگلي يا به قول فرزين ملكي، "خونه گلي" مرکز توريستي است كه در ميان باغات و شاليزارهاي جلاسر شهسوار قرار دارد و هميشه مسافران را از دور دست‌ها به خود جلب مي کند.

فرزين ملكي، مدير اين مرکز گردشگري که تحصيل‌كرده كشور انگلستان است با زبان گيلکي مردم چلاسر به توريست‌ها و بازديدكنندگان خير مقدم مي گويد. در اولين نگاه او را با کشاورز سنتي منطقه اشتباه خواهيد گرفت؛ ساده و بي آلايش.

وي كه با همسر ونزوئلايي و فرزندش شمس در اين خانه اجدادي زندگي مي‌كند، خانه و منطقه جل چلاسر را بخشي از وجود خويش مي‌داند. او كه بيشتر زندگيش را در سفر گذرانده است در بهار و تابستان به زادگاهش بازگشته و به پذيرايي از ميهمانان خود مي پردازد.

ملكي دليل انتخاب نام خانه را پسرش خواند و گفت:« از زماني كه اين خانه را ساختيم، پسرم شمس هر جاي دنيا كه بوديم مي‌گفت كي ميريم خونه گلي؟ همين باعث شد اسم اينجا بشه "خونه گلي".»

فرزين ملكي مي‌گويد:« از اوان کودکي در فکر زندگي سنتي بودم و هميشه از بزرگترها مي‌پرسيدم مردم در گذشته چگونه زندگي مي کردند و چه جوري بودند. هرچه بزرگتر شدم بيشتر به اين فکر بودم که کاش مي توانستم مثل آدمهاي قديمي باشم، مهربان و خوب، فعال و سالم زندگي کنم.»

وي معتقد است كه قرن 21 عصر دانايي بوده و زمان سنت گريزي از انبوه سازي قرن 20 فرارسيده است. بسياري از مردم دوست دارند طبيعي زندگي کنند، طبيعي بخورند و هميشه به دنبال فرصت مي گردند تا حتي براي چند روز طبيعي باشند.

در جايي زندگي کنند که مردمانش هزاران سال به همان صورت زندگي كردند و چيزي بخورند که مردم ده‌ها قرن آن‌گونه مي‌خوردند؛ جايي قدم بزنند که معبر جنگلي چند هزار ساله است.

او مي گويد:« مردم امروزه مي دانند که ممکن نيست در شهرها و در زندگي مدرن از دست مواد نگه دارنده سمي و گاز هاي مضر و هواي آلوده رهايي يابند، ولي دوست دارند و مي‌خواهند چند روز تجربه کنند که گذشتگان چگونه بودند و چگونه زيستند.

لبنيات محلي را که که رنگ هيچ کارخانه و ماشيني  نديده و در مقابل چشمانشان توليد شده را ميل كنند و تشکر کنند از گاو  و گوسفند‌هايي که با چرا در جنگل و چراگاه‌هاي طبيعي، اين برکات سالم را در اختيار ما قرار مي دهند.»  

به دليل فراواني گل و گياه انواع مربا‌جات از قبيل مرباي بهار نارنج، تمشک، پرتقال، گل و بسياري ديگر توليد مي‌شود که در فروشگاه خانه گلي به فروش مي‌رسد. همگي آنها خانگي است و توسط خانم هاي محلي با ترکيبات محلي توليد مي‌شود. 

غذاهاي محلي منحصر به فرد خانه گلي نيز تفاوتهاي آشکاري با ديگر غذاهاي شمالي دارد؛ غذاهايي مانند ميرزا قاسمي، باقالا قاتق، ترشه تره، شيرين تره، پنير برشته، خورشت فسنجان، خورشت آلو و انواع خورشت‌ها و غذاهاي محلي پخته شده در ظروف سنتي و روي آتش هيزم كه همراه با  محصولات کاملاً مخصوص وطبيعي چلاسر و جل در رستوران خونه گلي که توسط بانوان همسايه خونه گلي پخته مي شوند.

يکي ديگر از کار‌هاي منحصر به فرد خونه گلي ترتيب آموزش اسکي روي آب است. ملكي از دوازده سالگي به ورزش اسکي روي آب پرداخته و هنگام تحصيل در اروپا از برترين‌هاي اسکي روي آب بوده است. 

در تابستان‌ها او گروه‌هاي توريستي ايراني و خارجي را به كنار ساحل برده و امكانات تفريحي خوبي در اختيارشان قرارد مي‌دهد. البته در قايق و کنار دريا از مهمانان و توريست‌ها با نوشابه‌هاي محلي گرمي مانند گل‌گاوزبان و نوشدنيهاي سردي چون شربت نعناع و دوغ هاي محلي پذيرايي مي‌كند. در آنجا امکان صيد ماهي در دريا و رودخانه شيرود نيز براي علاقه‌مندان فراهم است. 

ملكي در باره خانه گلي مي‌گويد:« در سال 81 اولين گام را برداشتم و شروع به ساختن خانه‌اي نمودم که سنت گذشتگان ما در گيلان و مازندران بود.

براي ساختن خانه گلي به مشکلات بسياري برخوردم. از آن جمله استادکاراني که براي کار نياز داشتم؛ آنها تعدادي آدم مسن بودند که آخرين دست‌رنج‌هاي خود را مي‌ستودند و به آنچه که امروز با نام ويلا در همه جا مي ديدند، مي‌خنديدند.

جمع کردن اين جمع کهنسال خوش دست کاري بس دشوار بود. مرحله بعد بدست آوردن مصالح ساختماني بود که در روزگار سيمان و آهن، يافتن آنها نيز کاري بسيار دشوار بود.

شروع به گشتن کردم و از خانه هاي سنتي و گلي قديمي چوبهاي لازم را گرد آوري کردم و کمي هم از جنگلهاي زيبا و سبز قرض گرفتم. چوبهاي بلوط، گردو و توسکا که نقش‌هاي خود را در اسکلت و نماي ساختمان به همگان نشان مي‌دهند.

ولي در هر صورت مجبور شدم مقداري هم نراد روسي بخرم که اي کاش مي توانستم ايراني آن را تهيه كنم. هر روز که استاد کاران مشغول کار بودند، خود نيز با لذت و عشقي فراوان به آنها کمک مي کردم، چوب مي برديدم و کاه گل را با لگد‌هاي استوار مي‌کوبيدم. کاه گل هاي خوشبو که به رنگدانه هاي چاي و ساقه شالي برنج آغشته بودند بنايي را پوشش دادند که قرنها سرنوشت‌ها را در خود ساخته بودند.»

خانه گلي در باغ چاي قديمي است که از سال 1315 تفريحگاه خانواده ملكي بوده و از سال 82 به آن نهال‌هاي مرکبات اضافه شده است. اين خانه بين دو روستاي زيباي چلاسر و جل چلاسر از توابع دهستان سليمان آباد تنکابن است كه با چشم اندازي بي نظير به جنگل‌هاي انبوه و درياي خزر در جبهه شمالي البرز مرکزي قرار دارد.

اقامت درخانه گلي با انواع برنامه هاي پياده روي سبک، جنگل پيمايي تا قله نوردي سنگين، دوچرخه سواري، بازديد از جاذبه هاي توريستي از جمله کارگاه سفالگري سنتي، امکان يادگيري درست کردن و خريداري ظروف و تزيينات سفالي بومي، بازديد از چادرشب بافي سنتي و گفتگو با مردمان قديمي که کلي خاطرات از گذشته هاي اين ديار دارند، بازديد از آثارتاريخي و گبرستان چند هزار ساله، آبگرم سادات شهر و سخت سر، امکان بازديد از نبرد گاوهاي محلي، بازديد از بازار ماهي فروشان و چوب زني ماهي و برنامه هاي تفريحي ديگري همراه است.

 بوم گردي نوعي از گردشگري است كه بر پايه توسعه، معرفي، حفظ و احيا جامعه بومي و محلي قرار دارد و اين خانه گامي بسيار موثر در اين عرصه برداشته است.